1 ἐμ-βύθιος
ἐμ-βύθιος, α, ον, in der Tiefe, bes. des Meeres; ἄργη Bian. 2 (IX, 227); πέτρα Leon. Tar. 93 (VII, 504); ϑαλάμαι bei Ath. III, 94 a; auch κρηνῖδες ἐμβύϑιοι D. Hal. 1, 32.
Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐμ-βύθιος